Przewlekła Obturacyjna Choroba Płuc to jedno z najpoważniejszych schorzeń układu oddechowego. Podejrzenie POChP najczęściej pojawia się już w jej zaawansowanym stadium, gdy objawy są na tyle uciążliwe, że utrudniają normalne funkcjonowanie. Stąd ważne jest, aby nie ignorować nawet mało nasilonych symptomów choroby i jak najszybciej zgłosić się do lekarza. Przeczytaj nasz artykuł i dowiedz się, co powinno Cię zaniepokoić oraz czy możesz znajdować się w grupie ryzyka POChP.
Czym jest Przewlekła Obturacyjna Choroba Płuc?
POChP to choroba układu oddechowego, będąca konsekwencja stanu zapalnego w drogach oddechowych, wywołanego długotrwałą ekspozycją na szkodliwe czynniki środowiskowe, takie jak pyły, gazy i przede wszystkim dym tytoniowy.
Choroba prowadzi do trwałego ograniczenia przepływu powietrza w drogach oddechowych oraz do uszkodzenie miąższu płuc i naczyń płucnych. POChP nie można zatem wyleczyć, można natomiast kontrolować i łagodzić objawy choroby oraz zapobiegać jej zaostrzeniom.
To warto wiedzieć:
Obecnie POChP klasyfikuje się jako chorobę ogólnoustrojową, która rzutuje na funkcjonowanie całego organizmu, w tym układ sercowo-naczyniowy.
Skala problemu
Choć o Przewlekłej Obturacyjnej Chorobie Płuc nie mówi się tak dużo jak np. o raku płuca, to trzeba wiedzieć, że jest to jedno z najczęściej diagnozowanych schorzeń układu oddechowego.
Liczbę chorych na całym świecie szacuje się na około 380 milionów, z czego tylko w Polsce jest to około 2 milionów osób.
Według prognozy Światowej Organizacji Zdrowia, w ciągu dekady POChP będzie trzecią najczęstszą przyczyną umieralności. WHO przewiduje również, że do 2030 roku liczba zgonów bezpośrednio powiązanych z Przewlekłą Obturacyjną Chorobą Płuc może wzrosnąć aż o 30%.
Komu szczególnie zagraża POChP?
Podejrzenie POChP najczęściej dotyczy osób, które używają lub używały wyroby tytoniowe – w tym długotrwale narażonych na bierne palenie. W aż 9 na 10 przypadków bezpośrednią przyczyną tej choroby jest właśnie nikotynizm.
Nie jest to natomiast jedyny czynnik ryzyka Przewlekłej Obturacyjnej Choroby Płuc. W grupie osób, u których może pojawić się podejrzenie POChP, są również te mieszkające w regionach charakteryzujących się niską jakością powietrza oraz narażone na kontakt z zanieczyszczeniami (głównie pyły, gazy i aerozole chemiczne) w swoim środowisku pracy – można tutaj wymienić przede wszystkim górników, hutników, metalurgów, pracowników budowlanych, operatorów maszyn, rolników, mechaników samochodowych, sprzątaczki, fryzjerów czy kosmetyczki.
Te objawy mogą budzić podejrzenie POChP
POChP to trudna do rozpoznania choroba. Jej początkowe objawy bywają niespecyficzne i mogą przypominać te towarzyszące np. infekcjom dróg oddechowych, astmie czy alergii wziewnej.
Tym, co musi wziąć pod uwagę lekarz, do którego zgłasza się osoba z podejrzeniem POChP, jest wiek (powyżej 40 lat), czynniki ryzyka choroby oraz objawy mogące sugerować Przewlekłą Obturacyjną Chorobę Płuc. Do tych najważniejszych zaliczymy:
- Przewlekły kaszel, niemający charakteru napadowego, nasilający się rano i wieczorem, również pod wpływem czynników drażniących, jak kurz czy dym tytoniowy.
- Narastająca duszność– zarówno wysiłkowa, jak i spoczynkowa.
- Odkrztuszanie plwociny, czyli gęstej wydzieliny z płuc, czasami o ropnym charakterze.
- Obniżona tolerancja wysiłku, czyli męczliwość, awersja do wysiłku, w zaawansowanym stadium choroby także trudności z wykonywaniem codziennych czynności, takich jak ubranie się, umycie, zaścielenie łóżka, przyniesienie zakupów etc.
Podejrzenia POChP – co dalej?
Pierwsze kroki zawsze należy skierować do lekarza rodzinnego, który w oparciu o przedstawione objawy oraz wyniki podstawowego badania osłuchowego zadecyduje, czy zasadne jest skierowanie pacjenta na pogłębioną diagnostykę w kierunku potwierdzenia lub wykluczenia Przewlekłej Obturacyjnej Choroby Płuc.
POChP można zdiagnozować (lub wykluczyć) na podstawie wyników specjalistycznych badań, z których najważniejsza jest spirometria – bezbolesne, nieinwazyjne badanie oceniające stopień ograniczenia przepływu powietrza w drogach oddechowych.
Z uwagi na fakt, iż objawy POChP mogą sugerować także szereg innych schorzeń, konieczne jest uzupełnienie diagnostyki o takie badania, jak pletyzmografia, RTG klatki piersiowej, echo serca, EKG, gazometria z pulsoksymetrią, ergospirometria czy test 6-minutowego chodu.
W przypadku potwierdzenia POChP, choremu zostanie zaproponowane odpowiednie leczenie, które ma na celu zmniejszenie nasilenia objawów, uniknięcie zaostrzeń i powikłań, a tym samym zyskanie szansy na zachowanie relatywnie dobrego komfortu życia i samodzielności.
